Paul van Tongeren opent deze bundel met een beschouwing over de verhouding tussen levensbeschouwelijke en filosofische vorming. Hij doet dit aan de hand van de historische interpretatie die de Franse filosofen Pierre en Ilsetraut Hadot hebben gegeven van de hellenistische filosofie als ‘een manier van leven’. Van Tongeren wijst op een essentieel aspect van de christelijke spiritualiteit, dat in de vorm van de notie van genade ruimte maakt voor de activiteit van een Ander, die ons persoonlijk tegemoet treedt.

De islam is met recht een vreemde verwant of een verwante vreemdeling voor velen in de westerse wereld. Deze bundel neemt de godsdienst van de islam als invalshoek, en kiest daarbij de vergelijking met het christendom als belangrijkste leidraad.

Soms menen we dat de tijd vliegt, op andere momenten vinden we dat hij kruipt. Maar steeds zijn we er zeker van dat de tijd voorbijgaat. Menselijk leven kan niet om die ervaring heen: dat alles wat gebeurt ook weer ophoudt, dat alles voorbijgaat, dat de tijd verstrijkt. 

Nog geen samenvatting beschikbaar.