Door: Palmyre Oomen
Palmyre Oomen reflecteert op vragen die door nanotechnologie worden opgeroepen vanuit een filosofisch en theologisch perspectief. Ze overdenkt het begrip ‘natuur’ en de onderlinge relaties tussen mens, natuur en techniek. Vervolgens stelt zij de kwestie van het ‘voor God spelen’ theologisch aan de orde, en ontvouwt ze de visie dat qua realisering scheppen nooit iets is van God alleen.
Dit voert naar een pleidooi om in de theologie techniek niet slechts te gedogen, maar het menselijk technisch handelen als noodzakelijk te zien voor schepping, wat tevens een ernstige verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Niet voor God spelen? Juist wel!, zo zegt Oomen, maar dan in een gekwalificeerde zin die lering trekt uit Gods bijzondere wijze van handelen.
