thijm_106-1

106

Veel liberale denkers en ook het grote publiek zien tegenwoordig religie als bron van geweld. Religie, zo zegt men, vraagt om exclusieve toewijding en overgave en eist onvoorwaardelijke instemming met absolute waarheidsaanspraken die irrationeel zijn. Daarmee sluit religie elk redelijk debat uit, zowel intern als met andersdenkenden, en zet aan tot onverdraagzaamheid en uiteindelijk tot gewelddadige vernietiging of gedwongen bekering van ‘de ongelovigen’. De gezaghebbende bronnen en de geschiedenis van de godsdiensten zouden die intrinsieke gewelddadigheid illustreren. Zo is de beeldvorming. En niet geheel ten onrechte.

God tussen oorlog en vrede gaat in op de relatie tussen religie en geweld. Hoe kunnen gelovigen omgaan met de gewelddadige teksten in de Bijbel? Zijn de gangbare voorstellingen van kruistochten en inquisitie historisch betrouwbaar? Hoe wordt de ‘jihad’ uitgelegd in de islam? En zijn monotheïstische godsdiensten inherent gewelddadig of niet?

God tussen oorlog en vrede bevat bijdragen van Frank Bosman, Harm Goris, Klaas Spronk, Pierre Van Hecke, Daniela Mueller en Gian Ackermans, Jan Jaap de Ruiter, Adelbert Denaux, Rudi te Velde, Paul Cliteur en Theo de Wit.