Door: Jacques De Visscher
De existentialistische opvatting dat het menselijk bestaan geen zin heeft, buiten de zin die de mens zelf maakt, wordt sterk uitgebeeld in Samuel Becketts toneelstuk Krapp’s last Tape. Jacques De Visscher bespreekt dit stuk en interpreteert het als de inversie van de christelijke liefdesboodschap.
Met deze interpretatie wijst De Visscher erop dat de existentialistische ‘oplossing’ van de ziel in de absurditeit en de grondeloosheid van het handelen dus niet de enig mogelijke positie is; de christelijke liefde is het alternatief. Beckett lijkt dat alternatief af te wijzen, maar ondertussen wordt het wel opgeroepen door zijn werk.
